Wieś Guźnia posiada XIV–wieczny rodowód. Pierwsza wzmianka pochodzi z 1367 r. – „Zoruvice”. Następnie znajdujemy nazwy: „Gosnya”, „Gosna” (1511 r.), „Goznia” (1531 r.), „Guzina” (1579 r.). Nazwa „Guźnia” występuje w 1881 r. Nazwa wsi nawiązuje do słowa „gozd” – las. Obok wsi znajdował się staw rybny o nazwie „Gosznya”, „Guźnia”, którego pozostałości występują jeszcze na XIX–wiecznych mapach. Był on zarybiony już w 1510 r., z czasem zarósł. Ponadto w granicach wsi znajdowały się tereny piaszczyste, z których piaski zasypywały okoliczne pola. Dlatego też w XIX w. zostały one zadrzewione. Obok Guźni, w kierunku Chruślina, istniała osada młyńska Drzewica, wzmiankowana już w XVI w. W 1789 r. „młyn Drewicz liczył 9 mieszkańców, tj. 1 rzemieślnik z żoną, synem mającym poniżej 15 lat i 4 córkami oraz 2 czeladnikami”. Występuje ona jeszcze na początku XIX w. Leżała w okolicy dzisiejszych Małych Mystkowic. Na południe od Guźni położona była druga osada młyńska Rydwan nad jeziorem o tej samej nazwie. Powstała za czasów Jakuba Uchańskiego, a jej nazwę – przez analogię – można wiązać z herbem prymasa „Radwan”. W 1879 r. wieś liczyła 21 domów włościańskich. Warto wspomnieć, iż w 1859 r. na zorganizowanej przez Warszawskie Towarzystwo Rolnicze ogólnopolskiej wystawie inwentarza włościańskiego nagrody zdobyli gospodarze z Guźni: Ludwik Jaros za klacz i Józef Sołtyszewski za dwa woły. W pobliżu Jeziora Rydwan znajduje się cmentarz wojenny z 1939 r., na którym pochowano 147 żołnierzy poległych w kampanii wrześniowej.

Wieś obecnie liczy 172 mieszkańców.