DĄBKOWICE DOLNE I DĄBKOWICE GÓRNE

Dąbkowice pierwszy raz wzmiankowane są w źródłach 25 lipca 1358 r. – „Domkovice”. Arcybiskup Jarosław Bogoria Skotnicki sołtysem mianował Jana syna Piotra mieszczanina łowickiego. Kolejnym sołtysem był jego krewny Mikołaj. W 1359 r. wieś nosiła nazwę „Domkouicze”, w 1579 r. „Domkowice”, od 1792 r. była zwana „Dąbkowice”. Nazwa utworzona została od apostrofu „dąbek” lub nazwy osobowej Domasław. Posiadała dwa młyny. Wójtostwo we wsi z nadania arcybiskupa Jakuba Uchańskiego stanowiło uposażenie szpitala św. Jana w Łowiczu. W XVI w. wieś liczyła 17 łanów, w XVIII w. 18,5 łana. Do powinności miejscowych chłopów należało reperowanie grobli przy stawie Rydwan, łowienie ryb i wyrąbywanie przerębli w zimie oraz naprawa przęsła mostu do zamku łowickiego. We wsi w 1820 r. została założona pierwsza szkoła. Do obwodu szkolnego należały wioski: Dąbkowice Górne i Dąbkowice Dolne, Jamno, Ostrów, Pilaszków i Rydwan. W 1827 r. wieś liczyła 34 domy. W Dąbkowicach mieściła się siedziba gminy o tej samej nazwie, następnie przeniesiona do Jamna. W 1878 r. gmina liczyła 8800 mieszkańców. Na jej terenie w latach II wojny światowej prężnie działał ruch oporu.

Wieś Dąbkowice Dolne liczy 291, a Dąbkowice Górne 224 mieszkańców.