Wieś Jastrzębia pierwszy raz występuje w źródłach już w 1404 r. W dokumencie fundacji parafii św. Ducha w Łowiczu, wśród kilku okolicznych wiosek wzmiankowana jest „Yastrzebya”. W 1435 r. arcybiskup Wojciech Jastrzębiec przekazał dochody ze wsi dla mistrza puszkarskiego, Morawianina Grzegorza z Osika, który na potrzeby zamku łowickiego produkował broń palną. Obok Jastrzębi otrzymał on również dochody z Zielkowic i młyna w Bobrownikach. Ponadto uzyskał prawo łowienia ryb na odcinku wsi Ostrówek. W 1455 r. arcybiskup Jan Odrowąż ze Sprowy lokował wieś na prawie średzkim, sołtysem został wspomniany Grzegorz z Osika. W XVI – XVII w. wieś liczyła 5,5 łana kmiecego. W źródłach znajdujemy nazwy łąk i ogrodów należących do wsi „pod Zagórzem”, „za Płozą”, „na Rubinach”, „na Błowiczu”, „na Śniatkowie”, „na Wasiekach”’ „pod Łysymi Górami”. Część jej gruntów „obsiewali obywatele Łowicza”. Od 1767 r. wieś stanowiła ośrodek partykularza, do którego włączono wioski Jastrzębię, Ostrów i Zagórze. W 1879 r. liczyła 33 domy i 249 mieszkańców. W źródłach często wzmiankowana jest też karczma Jastrzębska przy trakcie z Łowicza do Bielaw „gdzie dla rozlewu rzeki ciężka przeprawa była”.

Wieś obecnie liczy 350 mieszkańców.

{pgslideshow id=9|width=320|height=240|delay=3000|image=L}