Wieś Otolice – „Otholicze” pierwszy raz była wzmiankowana w dokumencie dotyczącym posiadłości arcybiskupich w 1359 r. Kolejne wzmianki odnajdujemy m.in. w 1404 r. „Otholicze”, w 1511 r. „Otholycze”, w 1792 r. „Otolice”. Pochodzenie nazwy jest prawdopodobnie topograficzne, od „otolony” – jako osady położonej w zacisznym miejscu. Wieś położona była na nizinie nadrzecznej, na prawym brzegu rzeki Bzury. Niegdyś jej mieszkańcy mieli obowiązki wobec zamku łowickiego: wiosną kosili wały, zaś zimą wyrąbywali lód w fosie. Wśród ówczesnej ludności było kilku rybaków. Od połowy XVI w. wymieniany jest młyn na Bzurze zwany „Ząb”. W 1785 r. wieś liczyła 9 domów zamieszkanych przez 41 włościan, inwentarz żywy liczył: 8 koni, po 17 wołów i krów. Była tu też karczma, a w XIX w. był młyn, z którego korzystali mieszkańcy Pilaszkowa, Guźni, Bochenia, Ostrowa, Szczudłowa, Jastrzębi, Zagórza i Łowicza. Ciekawostką są zachowane historyczne nazwy dawnych przysiółków wsi Otolice: Podbielnia, Dziadowiec, Marcew, Stara Wieś.
Wieś obecnie liczy 232 mieszkańców
|
My tyż ślachta „O ile mieszczanie przyglądali się szlachcie z pewną ciekawością, natomiast księżacy nie zwracali uwagi. – My tyż ślachta na swoi ziemi – mówili – myśwa nigdy nie byli poddani. Od pamiętnych czasów płaciliśwa czynsze arcybiskupom, i między nami dużo jest takich, co i dwudziestu miało poprzedników w swoim rodzie, na tym kawale ziemi. I stali hardo, w swych białych i czarnych sukmanach, Bogusze z Niedźwiady, Perzyny z Bąkowa, Brzozowscy z Retek, Siekiery z Mastek i Otolic, Nowińscy z Popowa, Kaźmierscy z Małszyc i wielu innych. Mijały rządy, zmieniali się królowie, oni jedni, jak przed wiekami, w czerwonych portkach i krasnych pasach stoją niespożyci i hardzi, bo wiedzą, że dopóki ich stanie, to Polska nie zginie”. K. Rybacki, Księżanka Zocha, Łowicz 1930. |
