Pierwsza wzmianka źródłowa dotycząca Świeryża – „Swezir” pochodzi z dokumentu nadania wioski przez księcia Siemowita III dla arcybiskupstwa gnieźnieńskiego z 1374 r., a następnie z dokumentu ugody Pełki z Byszewa i Pietrasza z Turu z arcybiskupem Janem Suchywilkiem z 1377 r. (Swerzisz). Ponadto wieś „Svyerzysch” wzmiankowana była w dokumencie erekcji kapituły łowickiej w 1433 r. Dziesięciny z niej przeznaczone zostały na uposażenie jednej z kanonii. Nazwa ma pochodzenie odosobowe od imienia „Świeżyr”. Dawni mieszkańcy mieli obowiązek naprawy przęsła mostu zamkowego. Ponadto był obowiązek „dawać kobietę do oprzętu inwentarza dworskiego w folwarku łowickim”. W 1739 r. zamieszkiwało tu 166 osób. Na polach pomiędzy Świeryżem a Niedźwiadą w 1769 r. miała miejsce potyczka konfederatów barskich z Moskalami. We wsi znajdowała się karczma i wiatrak. W 1913 r., w ramach ustawy o wspieraniu budowy szkół ludowych przez ówczesną gminę Bąków, powstała tu szkoła powszechna.

W Świeryżu Pierwszym mieszka obecnie 171, a w Świeryżu Drugim 222 osoby.